ویژه: اطلاعاتی در مورد ویندوز 8

پس در دو رابط کاربری متفاوت عرضه شده که یکی برای کامپیوتر و یکی برای تبلت می باشد. اینترفیس کامپیوتری فقط کمی با ویندوز ۷ فرق کرده است. اما رابط کاربری تبلت این سیستم عامل، نه شبیه هیچ یک از نسخه های پیشین است و نه شبیه هیچ سیستم عامل تبلت دیگری در بازار. اما این دلیل نمی‌شود که از مقایسه اش با سایر رقبای قدرتمند دست بکشیم.

مانند اقدام اخیر اپل، در وارد کردن عناصر سیستم عامل iOS به Mac OS، مایکروسافت هم در بخش های زیادی از رابط کاربری مترو که متعلق به ویندوز فون ۷ است استفاده می کند. آیکون های مربعی شکل از اصلی ترین جزء های رابط کاربری مترو هستند که در ویندوز جدید هم خیلی راحت و بی دردسر فعالیت می کنند.

البته لازم است اشاره کنیم که ویندوز هنوز به نسخه پایدار برای عرضه نرسیده است و در مرحله پیش نمایش برای توسعه دهندگان قرار دارد. معنی اش این است که ساخت سایر اجزای سیستم عامل باز هم ادامه دارد. نکته دیگر: تبلتی که ویندوز ۸ را اجرا می کرد، Samsung Series 7 Slate بود و واقعا قدرتمند.

در ادامه مطلب توضیحات کاملی درباره بخش های مختلف این سیستم عامل ارائه خواهیم داد و سعی می کنیم همه چیز را در مورد رابط کاربری و تحولات ویندوز بعدی مطرح کنیم.

سفارشی سازی

ویندوز همیشه تاحدی سفارشی سازی را در اختیار کاربران خود قرار می داده. ویندوز ۸ هم این رسم را نشکسته است. از همان صفحه ورود شما می توانید سه حالت امنیتی را انتخاب کنید. پسورد استاندارد – پین یا پسورد تصویری. مورد آخر به شما اجازه می دهد که یک تصویر را انتخاب کرده و ۳ ژست لمسی را به عنوان پسورد برایش انتخاب کنید. برای مثال در تصویر فوق می توانید یک بار روی چشم راست، یک بار چپ و باز هم روی چشم راست کلیک کنید تا دستگاه باز شود.

صفحه خانگی دقیقا مانند ویندوزفون ۷ هست و از آیکون‌های مربعی شکل (که از این پس آیمر می‌نامیم شان) استفاده می کند. این آیمر ها به طور زنده اطلاعات را نمایش داده و به روز می شوند. اگر چه این نسخه قابلیت اضافه نمودن اپلیکیشن ها به صورت آیمر را نداشت، اما در نسخه نهایی با بازگشایی اپ استور ویندوز، این قابلیت هم فعال خواهد شد. در کل رابط کاربری به همان سرزندگی‌ای بود که انتظارش می رفت باشد. البته در اپلیکیشن های سنگین حرکت کمی کند می شد. اما هیچ گاه فریز شدن صفحه اتفاق نیفتاد.

ژست های لمسی

وقتی شروع به کار با ویندوز ۸ و آیمر های زنده آن می‌کنید، یک چیز به وفور نمایان می شود: مایکروسافت دارد روی صفحه های لمسی سرمایه گذاری می کند. مجریان مایکروسافت هم در مراسم دیروز خجالتی از گفتن این نکته نداشتند. آن ها صریحا گفتند:«مانیتور غیر لمسی، احساس مردگی می دهد.» البته فقط گفتند و اثباتی در کار نبود. اما خوشبختانه، بیشتر ژست های لمسی عملکردی مناسب دارند. کشیدن انگشتان به چپ و راست، صفحه را اسکرول می کند.

باید توجه داشت که اسکرول کردن در ویندوز ۸ بیشتر افقی خواهد بود تا عمودی. اگر روی ضلع سمت راست صفحه تپ کنید، یک منو ناوبری مناسب برای شما نمایش داده می شود. با نگه داشتن انگشت روی هر یک از آیمر ها هم، می توان آن را برای سفارشی سازی انتخاب کرد.

آیمر ها طوری طراحی شده اند که به راحتی تشخیص داده شوند. برای این منظور آن ها در گروه بندی های مختلفی قرار گرفته اند که با اسکرول کردن می توانید به آن ها دست یابید. اگر انگشتانتان را به حالت زوم کردن (به بیرون) روی صفحه بکشید، ویندوز به شما یک نمای ساده از تمام صفحه شروع نشان می دهد. در این نما می توانید گروه بندی ها را تغییر نام دهید یا سفارشی سازی کنید.

ناوبری
کشیدن انگشتان از سمت چپ صفحه به سوی راست، یک منو ناوبری را باز می کند. منویی که در واقع نقش منو استارت سابق را بازی خواهد کرد.

تپ کردن در سمت راست هم نواری با ۵ گزینه به شما می دهد که به ترتیب: جست‌وجو، اشتراک، استارت، دستگاه ها و تنظیمات نام دارند.

نمی خواهیم درباره جزئیات همه آن ها صحبت کنیم اما نکاتی هستند که باید به آن ها اشاره کرد. اول این که این گزینه ها همیشه در گوشه کنار صفحه مخفی می‌شوند و ثابت هستند.

دوم این که قابلیت جست‌وجو، فقط محتوای درون کامپیوتر شما را جست‌وجو نمی کند؛ بلکه محتوای درون اپلیکیشن ها را هم زیر نظر می گیرد. با استفاده از گزینه اشتراک گذاری هم می توانید به سایت های اجتماعی سر بزنید.

کیبوردها
چون تمام کامپیوتر ها مجهز به صفحات لمسی نیستند، شما هنوز هم می توانید برای استفاده از رابط کاربری جدید از موس و کیبورد استفاده کنید. اگرچه در تبلتی که از آن برای تست استفاده شد، هیچ موس سازگاری برای امتحان کردن وجود نداشت. اگر چه کیبورد تست شد و باید گفت که ویندوز ۸ کارش را به خوبی انجام می داد. اما در کل مترو طوری است که باید لمسش کنید. به غیر از کیبورد معمولی سه راه دیگر برای وارد کردن متن به ویندوز وجود دارد.

دو نوع کیبورد لمسی و همچنین تشخیص دست خط. تشخیص دست خط هنوز در ابتدای کار قرار دارد و زمان می برد تا هم عملکردش مناسب شود و هم مردم به آن عادت کنند. اما دو نوع کیبورد دیگر کاملا جوابگوی نیاز‌هایتان هستند. یکی از کیبورد های لمسی مناسب برای تایپ با شصت است و یکی کیبورد معمولی برای تایپ با انگشتان دیگر.

اینترنت اکسپلورر ۱۰

تجربه تمام صفحه به مرورگر این سیستم عامل هم آورده شده. اینترنت اکسپلورر ۱۰ هم می تواند مبتنی بر مترو باشد و هم به شکل کلاسیک ویندوز در بیاید. نوار آدرس به پایین منتقل شده و نحوه قرارگیری تب ها هم شبیه هیچ سیستم عامل دیگری نیست. به نظر می آید چیزی نیست که مترو آن را تحت تاثیر قرار نداده باشد.

اپلیکیشن های تمام صفحه

یکی از مهمترین اجزایی که این سیستم عامل جدید می‌تواند داشته باشد، اپلیکیشن های تمام صفحه هستند. اگر چه این اپلیکیشن ها نخست در موبایل ها باب شدند و بعد در تبلت ها، اما سیستم های دسکتاپ هم آموختند که باید برای بهتر شدن از تجربیات دوستان موبایلی خود استفاده کنند.

همانطور که شاهد بودیم اپل در مک او اس لاین، تصمیم گرفت قابلیت استفاده از اپلیکیشن های تمام صفحه را به کاربران بدهد. اما مایکروسافت یک قدم هم جلوتر رفته و کاری کرده که در حالت تمام صفحه هم آثار رابط مترو به چشم بخورند.

اگر انگشتتان را از هر گوشه صفحه نمایش به سمت وسط آن بکشید، یک نوع کنترل دریافت خواهید کرد. اگر از سمت چپ شروع کنید، منو ناوبری به کمکتان می‌آید که به اپلیکیشن های دیگر سوییچ کنید یا فضای موجود را بین دو اپلیکیشن تقسیم نمایید. اگر به سراغ سمت راست بروید، همان پنج گزینه همیشگی را دریافت خواهید کرد – با کشیدن انگشت از پایین به بالا یا از بالا به پایین، کنترل های اختصاصی اپلیکیشن در حال اجرا در دسترستان قرار می گیرند.

دسکتاپ

به این زودی ها نمی توان منتظر آمدن مترو به دسکتاپ‌ها بود. در واقع این رابط کاربری فقط برای صفحات لمسی جواب می دهد و نمی تواند جوابگوی اپلیکیشن های جدی مانند مایکروسافت آفیس، فتوشاپ و سایر نرم افزار های حرفه‌ای باشد. به هر حال در نسخه دسکتاپ هم اثراتی از رابط کاربری مترو دیده می شود. اما چیزی که می توان به کثرت در نسخه دسکتاپ دید، استفاده از Ribbهاست که سطح گسترده تری پیدا کرده است.

جمع بندی

اگر بخواهیم به مشخصات تبلتی که ویندوز ۸ روی آن اجرا می شد اشاره کنیم؛ باید از یک صفحه نمایش ۱۱٫۶ اینچی لمسی خازنی با رزولوشن ۱۳۶۶×۷۶۸ شروع کنیم. در مورد پردازنده به سری Core i5 اینتل با فرکانس ۱٫۶ گیگاهرتزی می رسیم که در واقع یک APU است و از گرافیک مجتمع بهره می برد. یک SSD 64 گیگابایتی و ۴ گیگابایت رم از دیگر مشخصات این تبلت بودند. دوربین جلویی ۲ مگاپیکسل و دوربین عقبی ۳ مگاپیکسل بود. از وای فای و بلوتوث ۲ و میکرو HDMI هم می توان به عنوان مشخصات ارتباطاتی این تبلت یاد کرد.

مشخصات شما را حیرت زده کردند! البته نمی توان مطمئن بود که در بازار هم وضع به همین ترتیب باشد. چرا که قیمت به طور نجومی بالا خواهد رفت. اما شیفته دانستن این نکته هستیم که این سیستم عامل روی چنین سخت افزاری چگونه کار خواهد کرد.

در این مورد تمام گزارش ها حکایت از تجربه ای نرم و روان دارند و به یاد داشته باشید که بر خلاف آی‌-پد یا تبلت اندرویدی محبوب شما، ویندوز یک سیستم عامل دسکتاپ کامل است که می خواهد پا را به دنیای تبلت ها بگذارد. با چنین سخت افزاری می توان از روان بودن آن در هر کاربردی مطمئن بود. اگر چه در مورد عملکرد لمسی و پاسخ گویی، نسخه بتای ویندوز به پای آی‌-پد نمی‌رسید؛ اما باید توجه داشت که آی‌-پد فعلا نمی‌تواند نرم افزاری مثل Excel را به همان کاملی به اجرا در آورد.

مایکروسافت خودش را برای دادن یک شک دیگر به صنعت تبلت‌ها آماده کرده و شکی نیست که برنامه‌نویسان دارند حداکثر تلاششان را برای خوب انجام دادن کار می کنند. با ورود پردازنده های ۴ هسته‌ای انویدیا به دنیای تبلت‌ها، جای بیشتر و بیشتری برای ویندوز باز می‌شود. البته باز هم باید منتظر ماند و دید که رابط کاربری مترو وظیفه اش را به خوبی انجام خواهد داد یا خیر.